3
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1005
Okunma
Ne bir tren uğradı, bu şehre yokluğunda,
Ne de bir yolcu indi, otogarında,
Bir vebalı hastaneye benzedi koca şehir,
Toplu bir intiharı yaşadı sonbaharında…
En sönük yıldızlar parladılar güneş gibi,
Şehir tüm lambalarını kırmış kabus gibi,
Yalnızca evini aydınlattılar bir fener gibi,
Hayata dönmesini belki de dener gibi…
Sustu pencereler haykırdı kırık kapılar,
Beklemez oldu kimse sokaktan geçenleri,
Bu şehir sensizlikten kudurdu sandılar,
Deprem yemiş gibi yıkılınca gökdelenleri…
Geçtiği yer cennete dönerdi, kıvrılırken ayakları,
Uyuşturan bir huzur vardı, konuşurken sesinde,
Başımızı taşlara vururduk, açılırken dudakları,
Bunlar okunacak asırlarca şehrin kitabesinde…
Mustafa Kemal ŞEN - 2005
Mustafa Kemal ŞEN
Cevap Yaz