dinle beni yar;
çocukluğumuzda kaldı o dediğin hayaller,
hep iyilerin kazandığı siyah-beyaz filmler,
renkli bulutlardan yataklar, uçan filler.
masallardaydı geceyi gün gibi yaşayan kahramanlar
ve gençliğimizdeydi o romantik düşler,
her yağmurda sulu sıçan gibi ortalıkta dolanmalar,
sevgiliye söyleyemediğimiz laflar kurmalar,
göğsümüzde yitip gitti çektiğimiz ahlar, vahlar.
yaş kemale erince anlıyor insan,
ne hayallere yer var ne düşlere bu dünyada,
yaşamak asıla asıla hayata, dişle tırnakla
yaşamak düşe kalka inatla, gayretle bata çıka
sonra sevmek, yürek yürek, nefes nefes.
ya gerçek mi ne?
gerçek, dokumak sevgiyi çile çile, ilmek ilmek
sevdiğinin gözlerinde yaşanmamış bir hayatı görmek
kalan ömre harcanıp giden yılları katmak
yaşamak yani kısaca bir solukta
tüm güzellikleri sığdırabilmek kalan zamana.
al işte sana sıcak bir yürek,
ister aç avuçlarında alala ,
istersen bırak yerlerde yuvarla,
sevgisiz kalacaksa bırak yaşamasın o yürek.