Lanet olsun yokluğu icat eden zatlara,
Çöker kalkmaz ağırdır kırar umut dalını…
Hasret kalır sofralar nimet denen tatlara,
Emeğini çalan yer kaymağını balını…

Babadan miras kalır açlık yokluk ayazı,
Sağırlar duymaz olur kalpten gelen niyazı,
Kara bahttan can bıkar hayal eder beyazı,
Katla yatla doğanlar bilmez yoksul halini…

Tadı kaçar hanenin hasret kalır huzura,
Öfke dağa dönüşür gözler benzer Munzur’a
Ufak hatalar bile döner büyük kusura,
Küçük dalgalar her gün ters çevirir salını…

Karnı toktan maşadan öğüttür bize şükür,
Şükretmeyen tokların yüzüne bolca tükür,
Alın teri çalanlar elinde görse çükür,
Bir de birliksen eğer uydurmazlar falını…

Cantekin der; insandır bağrı yanık her yoksul,
İsterler sessiz kalsın otursun usul usul,
Onlar için ter döksün üretsin alet mahsul,
Kıvranırken emekçi beyler yığsın malını…

NAKARAT

Fukara fukara bizim fukara,
Dertleri sarmaya yetmez makara,
Uyanmaz talihi bahtı kapkara,
Gücünü birlikte bilinçte ara…

Çükür: bir yüzü balta, bir yüzü kazma olan araç.

NOT:
“FUKARA” Şiiri ile bana ilham veren ŞİİRLERİN ŞAİRİ Elif Keskin Karabulut Kardeşime teşekkür ediyorum.