TERANE TURAN REHİMLİ

BEN BU CİHANA SIĞMAYAN
BİR MİLLETİN ŞAİRİYİM

Bir hikmetim, hazinemde Şeyh Nizamî`nin dürrü,
Bir kitabım, her sözü açılmaz Fuzûlî’nin sırrı,
Nesimi’yim, hak yolunda soyulmuşum diri diri,
Ben bu cihana sığmayan bir milletin şairiyim.

Tarih boyunca herkese açılmıştır hep kollarım,
Paramparça olsam bile ölmemişim yine varım,
Vuruldukça sırtımdan, korumuştur beni vakarım,
Kolumda bela zinciri, her dalaletin şairiyim.

Yüz yıllardır dolup taşar sabrım benim azar azar,
Öfkem yine köpürmüştür, olmuştur Kür, Aras, Hazar.
Sahillerimden ayrı düşmüştür kış, yaz, güz, ilkbahar,
Güney, Kuzey Vatan adlı bir hasretin şairiyim.

Hani Derbent? İhtiyar tarih, sen affetme suçlarımı!
Borçalı`da Karayazı! Yel savurdu saçlarını,
Göğçe`de kimse durduramadı düşman göçlerini,
Kalbimi adeta söken bu mihnetin şairiyim.

Bir doruğum, sisi eksik olmaz asla başımın da,
Dertlenmiştir güzelliği toprağımın, taşımın da,
Açık kalmış yaraları Hocalı`mın, Şuşa`mın da,
Hayalimde Harıbülbül, o iffetin şairiyim.

Bir gün gelir, öderim düşmanıma gam borcumu,
Dedelerim kesmemiş miydi kılıcıyla her acımı,
Nice hakanlar kaybetti yurdumda kendi tacını,
Bu halimi herkes bildi, bu şöhretin şairiyim.

Bilsen nasıl inanırım, o büyük zafer gelecek,
Bir olacak Azerbaycan, siyah taşlar yeşerecek.
Ben de diyeceğim: - işte, bu kudretin şairiyim,
Ben bu cihana sığmayan bir milletin şairiyim!

31 Ekim 2012