Güvendiğim dağlara kar yağdı,
Bize üzümü veren bu bağdı,
Zirveden bakansa yalçın dağdı,
Dost kalmadı kırıldı dallarım.

Adam bildiklerin seni satar,
Sırtını çullar, sürüye katar,
Arkandan sana iftira atar,
Dost kalmadı kırıldı kollarım.

Varlıktan yokluktan hiç anlamaz,
Darda kalana yardım yollamaz,
Hayra koşmak için şerri sollamaz,
Adam kalmadı kapandı yollarım.

Zengin fakirin eşeğine binmez,
Yoksulun sırtından ise hiç inmez,
Garibin kanayan yarası dinmez,
İnsanlık öldü, kırıldı kollarım.

Toplumda rızkı veren unutulmuş,
Halk dünyalık vaadiyle avutulmuş,
Helal rızık fırınlarda kavutulmuş,
Kul kalmadı, kırıldı kanatlarım.

Yuvaya zehirli yılanlar dadanmış,
Adaklar aldatma üzerine adanmış,
Gençlerse bekârlık uğruna budanmış,
Evlilik kalmadı kırıldı gönüllerim.

Adam sandığın senin kuyunu kazar,
Varlık içinde şükürsüz azdıkça azar,
Kiramen kâtibi amel defterin yazar,
Sırdaş hiç kalmadı, kırıldı bellerim.

İdrisi kokuşmuş dünyada dost arar,
Tebdili kıyafet yapıp hal hatır sorar,
Başına gelen musibeti hayra yorar,
Düzen kalmadı, kırıldı kanatlarım.

18.06 2021
Yozgat