Her nefesin bir hikayesi vardır kimi güler kimiside ağlarken gider bu dünyadan

Yüreğimin bam telinde baba diye bir hikayem oldu benimde
Ne güzeldi baba demek
Ne güzeldi evlat olmak

Mevlam bizim sevgimize kader diye bir ferman asmış bu sevgi kısa olacak demiş
Başımızın üstüne
Sabır meyvesini yedik ve bir daha demedik niye diye

Yüreğimin kurşun yarasıydın
Ümit bahçemin solan gülü oldun
Ekmeğimdin ,suyumdun,
Düştüğümde elimi tutan dostumdun
Dertlerimin ortağı oldun

Sen güçlüsün derdin
Gücümü senden aldığımı söylemedim ki ben sana

Asma ağacını kestiler baba artık yaprak dolması yapmıyor annem
İncir ağacını da sen gidince ben kestim
Zeytin ağacı hala duruyor
Onuda ümit lerim bitmesin diye hergün
Suluyorum

Güllerin soldu sen gidince küstü aşk merdiveni çiçeklerinde ,
Parlak Osman , bile kurudu
Yani baba sen gidince bütün çiçekler bana küstü
Kaktüs çiçeklerini verdi annem onlar kurumuyormuş ,
Baba yüreğimdeki çığlıkları duyuyorsun değilmi bazen
Her cuma selasında
Susuyor yüreğim
İçim ürperiyor sana

Söylemeyi unuttum sana mesleğini elinden almışım senin yıllar sonra
Öğrendim terziligi meğer doğuştan oluyormuş yetenek
Kim öğretti diye soran olunca babam diyorum,
Ellerine bakardım senin, matematik öğretmenim gibi ölçüp biçerdin sende
Keşke korkmasaydın ellerime
makas aldığımda
İğne canıma batar diyede korkmasaydın

Şimdi iğne acıtmıyor canımı
Makas her gün yüreğimi kesip elime veriyor iğne ile dikiyorum sen gittin gideli


Sevgiyle selamlıyorum seni Babacım artık kalbimin saygı makamındasın
Nur içinde uyu Cennet makamın olsun


Ayşe Caniberk
Gümüş kalpler