Onlarca yıllık bir geçmişe sahip bu aşkımız,
Yanımda gölge gibi dikili duran gamzelerin,
Sıkıntı içinde yaşanan günlere devrettiler,
Merak ve hayranlıkla seyrettiğim günlerin…


Yağmur geçti, kar geçti, ve de soğuk rüzgar,
Onca yılın üstünden, bilmem kaç bahar geçti,
Gönlümün kışı gizlendi eşten-dosttan, senden,
Güneş girmez bahçemde, gamzesiz yıllar geçti…


Şimdiye kadar bu köprüden kimseler geçmedi,
Sıradan kimselerle ne dost oldum, ne yakınlaş,
Bir eski köprüsün altında kaldım, yıllarımda ben,
Gönlüme senelerce barınak oldu, ve de arkadaş…


Mutsuz edecek şeylerden uzak durdukça buldu,
Delik delik bağra esen fırtınan dallarımı kırıyor,
Tarihin gözleri ağlıyor, sensiz zaman vururken,
Ve alnımdaki her çizgi, senden bir şeyler saklıyor...


Gamzelerinin, seni-beni birbirimize yaklaştıran,
Anlayamadığın, çözülmez önemli bir işlevi vardı,
Gece olsun, gündüz olsun, bir mırıltıyla salınırdı,
Hışırtıları hiç bitmeyen, up uzun yeşil kavaklardı…


İnsanların en değerlisi “Erdemli “ olandır, denir,
Erdemli olmanın ilk koşulu ise, saygı ve sevgidir,
“Yoğurdum kara “ diyen olmaz, özde bulunmalı,
Kurbağaya bir vur iki sıçrar, aşkı sıçratan ilgidir…


Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)