En güçlü boğaları bile, elindeki kırmızı şalla kendine çekip,
acı verici darbelerle öldüren matodorlara benzetmiş sevgiliyi...
Endülüs akşamlarının efsûnlu güzellikleri, koyu kızıl,
ateş rengi, dalga dalga saçlarında akseden, kor dudaklı bir İspanyol güzeli olmuş sanki burdaki matador...
Manikürlü ellerin savurduğu darbelere, ölümüne bırakıp kendini, aşk acısının gözünü kör ettiği bir âşık... Kırmızı şalla gelen bir dâvet ki, sonu belli... Ve, kazandığı zaferin coşkusu ile
topuklarını vurarak, kızıl saçlarını savurarak, ateş gibi parlayan
gözleriyle 'OLLE' diye bağıran bir sevgili... Arenadaki kumlardaki
kanında, halâ sevgilinin kan kırmızı dudaklarını görür gibi olan âşık...
Muhteşem ötesi bir şiir, müstesnâ bir anlatım...
Gönülden tebrik ederim.
Sevgiler ve saygılar efendim...