Yüreğimiz yandı ağladık yine,
Gönlümüzü vurdu deldi zalimler.
Yaramıza hüzün bağladık yine,
Canımızdan canlar aldı zalimler.

Haram ay dinlemez, bayram dinlemez,
Vicdanı yok, laftan, sözden anlamaz,
Büyük şeytan memnun, katli önlemez,
Şehirleri yıkan eldi zalimler.

Mü’mine bayramı zehir ettiler,
Tatlı aşımıza ağı kattılar,
Eceli gelenler dine çattılar,
Kutsala uzanan koldu zalimler.

Günlerce vuruldu kadın ve çocuk,
Masum kanı aktı hep oluk oluk,
Güçlülere karşı işlemez hukuk,
Vahşetle, zulümle doldu zalimler.

Gökten bombalarla alev yağıyor,
Canavarlar her dem bizi boğuyor,
Tüm çağların zulmü ânâ sığıyor,
Ölüme götüren yoldu zalimler.

Hayattan kopuyor bütün mazlumlar,
Arzdan siliniyor mü’min toplumlar,
Soykırım gösterir bütün konumlar,
Bu dünyada güya güldü zalimler.

Medeniyet bize en büyük miras,
Diğer kültürlerle edilmez kıyas,
Yaktılar, yıktılar bu ne ihtiras?
Harim-i İsmet’e daldı zalimler.

Feryatlar yükseldi arşı âlâya,
Açıldı binlerin eli Mevlâ’ya,
Rabb’in gücü yeter zora, kolaya,
Kalplerinden bunu sildi zalimler.

Bu dünya hayatı onlara cennet,
Kıyamet kopunca geçirir cinnet,
Allah ve melekler ederler lanet,
Yollar bitti sona geldi zalimler.

Kimseye kâr kalmaz yaptığı zulüm,
Onları da bulur mutlaka ölüm,
Hesabını sorar ilahi hüküm,
Cehenneme yakıt oldu zalimler.
SALİH SEDAT ERSÖZ