DEĞİL Mİ? – 3

Sevene reva mı bu kadar cefa?
Hani nerde mutluluk, huzur, sefa?
Kalmamış yüreklerde bir gram vefa,
Ezip geçmeye alıştın değil mi?

Suçluysam tek suçum, delice sevmek.
Herkesi kendim gibi temiz bilmek.
Darağacında hazır yağlı ilmek,
Günaha, kire karıştın değil mi?

Kimi çok sevdiysem sonu hep hasret,
Beni hiç görmedin, bilmedin farzet.
Gözlerini kapa, yokluğumu hisset,
Kendi kendinle barıştın değil mi?

Kimde hakkım varsa helal ettim gitti,
Ömrüm zebil oldu, tükendi gitti,
Bunca sevgi, emek ne varsa bitti.
Sırtımdan vurmaya çalıştın değil mi?

Kahrımın okundan kolla kendini,
Zamanla çözdüm hileni, fendini.
Heba ettin hem beni hem kendini,
Yaşarken ölmeyle tanıştın değil mi?

Kimi çok sevdiysem sonu hep hasret,
Beni hiç görmedin, bilmedin farzet.
Gözlerini kapa, yokluğumu hisset,
Kendi kendinle barıştın değil mi?


Orhan ŞENTÜRK

*
Şiirime dörtlüğüyle katkı sağlayan dostlara teşekkür ederim, var olunuz.

Sevme kimseyi olmasın vedası
Dikenler olur sevdanın cezası
Oruçda değil ki olsun kazası
Kendi kendine sevildin değilmi
Gümüş Kalpler