Renklerin bir öyküsü var mı, sahi?
Hani eşref saatinde şiirin içimde çözülen bir yumak misali…
O sözcükler ki sessizliğin tek tanığı
Aşka düşkün öyküm
Öykündüğüm mutluluğun pervanesi
Nasıl ki bitimsiz hüzün.

Günü devirdim, hafız
Aşkı da yarıladım
Oysaki tamamlanması gerekendi ömür
Yaşamak ne ki hele ki sevmek neye çözüm?

Ruhumda kayıklar salınır
Sen beni yok saydıkça kalem yıkılır kalemim alınır.
Başat bir duyguysa çaresizlik
Hemhal olduğum göğün melodisi
Hani sadece bana gelen sesi
Kayrasında bunca g/izin
Düşkün olsam da ömre mutluluk ne ki?
Vakti saati gelmeden sonun
Başında dahi yorulduğum.

Maviden benim ırkım, hafız
Sözcüklerimse yılkı atlarım
Varlığıma binaen kimse sarmaladığım
Elbet mizacın keşfi
Nasıl ki düştüm çıkmaza
Açmak bilmeyen bir çiçeğin son arzusu mu?
Dikenlerim, hafız, dikenlerim bana nasıl da fazla.

Çiydi günün yaşı
Yemediğim ekmediğim çiğ meyvenin aşı
Kaykıldığım zeminde aşkın rabıtası
Ah, hafız, hizaya sokamadım içimdeki g/izi
Derdim boyumu aşar:
Derdim derdim de bunca konuştum da kader ne yazar?

Künyem altın
İsmim kazılı ismi ise aşkın derinde
Düştüm defalarca çamura
Zemsem suyuydu Rabbin bahşetti
Zemherilerde bir açıp bir solduğum, hafız:
Akla zarar olmasam bunca sever miydim sevmeyi?

Lafügüzaf, be hafız
Kaykıldığım ne ki ömür geçti bir kere.
Ne gam, deseydim keşke
Lakin hüzün yazılmış bir kez kaderime.

Sevmek, hafız, hani bildiğinden öte
Bilmediğin zaten saklı Allah katında
Bildiremediğim bunca yengi yenilgi
Çok gördüler bir kez yüzümdeki gülümsemeyi.

Huzursa kıtalar aştığım, bulamadığım
Hüzzam faslı mı şarkıların?
Bitmez çalgısı çengisi acıların,
Deryalar misali sevip ç/ağladığım, yazdığım.

Son bulur ya da bulmaz bu şiir
Kazık kaktığım yeter üstelik
Kaza eseri bulmaksa kendimi
Ezkaza anlar da birileri söyleyemediğim derdimi.

Haşmetlidir benim ruhum, ulaşılmazlığım
Hala benken o dokunamadığım içimdeki rakım
Gel gör ki; saftır mizacım ve saf tuttuğum
Bir ağacın gölgesi içimde saklı
Bense duvarların ardında yaşarken bir başıma aşkı
Aşk dediğin aşı ruhun
Ruh dediğin yazdıkça semirir durur
Bir semaver gibi kaynadığım
Demlidir duygularım ve dertli
Derli toplu olsaydı keşke mizacım
Bu güne kadar dediklerim ne ki, hafız?