SİNCAN’DA BİR AKŞAM ÜZERİ
Yusuf Yılmaz
Sincan’da bir akşam üstü
Alev alev yanıyor her yan.
Gökyüzü kıpkırmızı,
Elinde oyuncağı bir çocuk,
Yüzü gözü kan revan!

Sincan ’da bir akşam üstü,
Tel örgülerde bir el,
Gitmekle kalmak arasında kararsız,
Suskun ve çaresiz.
El aman!

Bir Çinli ,
Yanında köpeği
Viski yudumluyor.
Gökdelenin balkonundan
Pis pis sırıtıyor.
Alçaldıkça alçalıyor
Utan utan!

Allah, oku, ilim yap, çalış, düşmanı geç dedikçe;
Tevekkül, tevekkül diyor zavallı Müslüman;
Görmüyor musun yavaş yavaş yok oluyor
İşte karşında duruyor Sincan!

Çin zulmü bütün şiddetiyle
Devam ediyor.
Dünya,
Türk’ü insan yerine koymuyor.
Soydaşlarım çaresiz,
Anayurt ilgisiz.
Kurtuluş yolunda artık yeter,
Akıttığımız kan.

Minarelerde okunuyor
Sela ve acı bir ezan,
Selanın sedası yürek yakıyor.
Burası Sincan.