Meylini verme dünyaya
Vaktin gider boşa gönül
Değmez içi boş kavgaya
Şiddet gitmez hoşa gönül

Giy kuşan ilmi irfanı
İncitme kırma bir canı
Duyan vardır her insanı
Düşme sen telaşa gönül

Sen ha varsın ha da yoksun
Deryada damla kadarsın
Cürmün kadar yer yakarsın
Baki misin hâşâ gönül

İnsan dediğin hakir kul
Hayat ders dünya bir okul
Ordan burdan dolma akıl
Yaramaz bir işe gönül

Sen oku manayı anla
Arifin sözünü dinle
Eşin dostun Sevdiğinle
Helal ye iç yaşa gönül

Yaratılanı hor görme
Rızasız bağdan gül derme
Muhannete gönül verme
Çalar taştan taşa gönül

İpsiz bir kuyuya inme
Doğru bildiğinden dönme
Kıymet bilmeze güvenme
Yanarsın ataşa gönül

Yan yakıl sinen dağla dur
Pınar misali çağla dur
Otur dizin döv ağla dur
Nene senin neşe gönül

Namerdin peşine düşme
Dürüst ol sen haktan şaşma
Cahil olanla uğraşma
Çıkamazsın başa gönül

Her güleni dostun sanma
Tatlı dile söze kanma
Şekle şimale aldanma
Kara göze kaşa gönül

Dar günün dostu mu olur
Düştüğün yanan kâr kalır
Eş dost yareni kim tanır
Hele insan düşe gönül

Bu hayattan ders almayan
Görüşü engin olmayan
Benliğini yenemeyen
Yolda kalır şaşa gönül

Mustafa bak yol almaya
Gelmez yan gelip yatmaya
Merhem ol bak bir yaraya
Olursun bey paşa gönül

Mustafa Deniz