Ne sen sor can dostum, ne ben söyleyim,
Gel deşme yaramı, Kerem’den beter.
Sana da serpmesin, peşin söyleyim,
Gel deşme yaramı, veremden beter.

Sevdamın narında çeksem de çile,
Kalsın içerimde, getirtme dile.
Aşikar edemem, ben bile bile,
Sevda kervanımda, sır katar katar.

Öyle sevmişim ki, taparcasına,
Aklım da başımdan saparcasına,
Söylemem kıyamet koparcasına,
Benim cananımın, bilmesi yeter.

Anlatırsam sen de, düşersin derde,
İner gözlerine, simsiyah perde.
Ateşsiz yanarsın, semada yerde,
Sevdanın yangını, dumansız tüter.

Bir sevda sarınca, delikanlyı,
Yalnız canan anlar, sevda yanlıyı,
Çaresiz tabipler, yarı canlıyı,
Sevdanın morguna, kaldırır atar. .

Bu yara zülfikar, yarası değil,
Sağa bakma tabip, orası değil.
Neşter vurmanın da, sırası değil,
Gönül yaraları, dikiş mi tutar?

Anlatmam derdimi, nihayet elsin,
Aşka düşmeyenler, halim ne bilsin.
Yaramı dikmeye, cananım gelsin,
Yadelin iğnesi, yarama batar.

Dinmese gözümün, yaşı dramı,
Kara sevdam ile, açmam aramı,
Ozan Figani’ye; bu da yara mı?
Yaramın içinde, bir Şirin yatar.

Ozan Figani (Erdem Gümüş)
14.05.2021
İzmir