çok yorgunum çocuk çok,
öyle uyumak istiyorum ki;
dokuz kapılı zindandan sessiz,
kör bir mağaradaki karanlık kadar deliksiz.
uyanmam o kadar da önemli değil ama
uyanırsam yine de,
yedi uyuyanlar bile şaşmalı bu işe...
dinlenmiş olsun,
elim-kolum, ayağım-dizim
ancak en çokta zihnim.
bebek gibi duru olsun isterim
ve hiç bir şeyi hatırlamayayım sonrasında.
ne makineler deşsin memleketimin karnını,
ne kirlensin minik bir dere bile...
hepsinden önemlisi,
kıyılmasın memleketimin evlatlarına
sefaletten yerinmesin hiç bir çocuk.

çok yorgunum çocuk çok,
öyle uyumalıyım ki,
öyle uyumalıyım ki
uyandığımda sövmeyeyim bir kere bile.
memleket memleket olsun,
insanı adam,
bu topraklar artık hain doğurmasın...
halk başa, baş halkına güvensin
kimse itilip kakılmasın.
sevdalılar olsun çocuk,
abuk sabuk şiirler yazan,
şarkılardan fallar tutan.
çocuklar olsun neşe ile oynayan,
kurt-kuş, börtü-böcek bile farklı cıvıldasın,
dağ-taş, köy-kent hayat fışkırsın
haziran canlılığında.

çok yorgunum çocuk çok,
gözlerim değil de gönlüm kapanıyor her şeye.