ANNEM
Ve bir sabah
kuşlar bile uyurken gölün durgun sularına düşen bir çakıl taşı gibi sessiz ve yalnız gittin annem.. Artık yorgun nasırlı ellerin altın rengi başakları kavrayamayacak Sıcak Temmuz rüzgarları siyah saçlarını okşayamayacak Çocuklarını bekleyen gözlerin ufuklara takılıp kalmayacak… Ve sen bir bahar günü gittin annem artık küçük oğlun dizlerine koyup yorgun başını bahar terini koklayamayacak Yatagının başucuna gelip, Kara gözlerine bakamayacak Sensiz kalmak ne zormuş annem, Kim koruyacak beni kötü çocuklardan Kim elimden tutup çiçeklere götürecek beni Kim yoğurt getirecek görüş gününde Kim sırtına sarınacak güzel bebişimi Kim kuşlara yem verecek Sensiz yapayalnızız annem.. MZY15042021 |