YERLE YEKSAN -2

Çok sevme demişti dostun birisi,
Bunca zaman yüzüm gülmedi gitti.
Nokta koydum, yok bu lafın gerisi,
Düşlerim vardı, n â l â n oldu gitti.


Ben gönlümü verdim ulu Allah’a,
Dilimde tüy bitti, söylemem daha.
Ne zaman erersin acep felaha?
Günlerim vardı, yalan oldu gitti.


Öyle bakma nolur, bakma yüzüme,
Aldırma sen şiirime, sözüme.
Gönül dostusun muhabbet özüme,
Gençliğim vardı, talan oldu gitti.


Baharda güllerim erken biçildi.
Yaş kırkbeş oldu köprüler geçildi.
Keyiften, kederden, aşktan geçildi,
Yıllarım vardı, hayal oldu gitti.


Kim mutlu eder ki kararan bahtı?
Meğerse yalanmış verdiği ahtı.
Yerle yeksan etti, gönülde tahtı,
Umutlarım pürmelal oldu gitti.


Var mı ki biz gibi gözyaşı döken?
Hiç kavuşmadan sevip boyun büken,
Gönlü ziyan olup genç ömrü çöken,
Burçlarım vardı, viran oldu gitti.


Ben gitmeyeceğim, o gelmeyecek,
Yalvarsam bile beni sevmeyecek...
Nerdeyim, nasılım? hiç bilmeyecek.
Düşlerim vardı, hayal oldu gitti.


Çok zor toplarım sonrası kendimi,
Hak etmeyene vermişim sevgimi.
Boş yere üzmüşüm kendi kendimi,
Yıllarım vardı, masal oldu gitti.


Yaylaya başlıyor göç akın akın,
Ben ona uzağım, o bana yakın.
Bu nasıl sevdadır demeyin sakın?
Gençliğim vardı, ziyan oldu gitti.


Daldı gitti gönlüm neyin sesine,
Sonra meyil etti suyun sesine.
Beraber gitseydik düş ülkesine,
Yıllarım vardı, hayal oldu gitti.


Öyle bakma nolur, bakma yüzüme,
Aldırma sen şiirime, sözüme.
Gönül dostusun muhabbet özüme,
Gençliğim vardı, talan oldu gitti.

Orhan ŞENTÜRK - ANTALYA