Yorumunuz için teşekkür ederim.

Yorumunuz için teşekkür ederim.

Maliye eski memurlarından Trabzonlu Ragıb Efendi’nin hatıratından:
Bir tarihte Fizan muhasebeciliğinden ayrılarak Trablusgarb’a geliyordum. Yolda sıtmaya tutuldum. Bir gün, çölün ortasında, kızgın kumlar içinde çadır kurdurup bitab bir halde yattım. Bir aralık deveci, yanıma gelip yatağımın başucuna oturdu. Hatırımı sordu. dedim ki:
- Bir taraftan hastalığın ateşi, bir taraftan güneşin, kumların harareti vücudumu cayır cayır yakıyor. Çölün, bir gökyüzü, bir kumdan ibaret manzarası da canımı pek fena sıkıyor! Ah, sen bir kere bizim memleketi görsen! O iki tarafı ağaçlı yollar, o zümrüt gibi dağlar, ova-lar, ormanlar! O türlü türlü yemiş ağaçlarıyla, sebzelerle dolu bağlar, bostanlar! İki adımda bir buz gibi soğuk, şerbet gibi tatlı akarsular; her taraftan misk gibi çiçek kokuları getiren rüzgar ise adeta insana hayat verir!...
Adam sözüme inanamayıp dedi ki:
- Hey efendi! Galiba rüya görüyorsun. O senin dediklerin dünyada değil, Cennet’te olacak şey!...



(İŞTE BİZ BU CENNET VATANIN DİVANELERİYİZ.... Selam ve dua ile.. Gafleti)

İlyas Bey kardeşim; sizin memleket -bizim memleket. Bu şiir çölde yazıldı. Sizin Trabzon mutasarrıfının da(Osmanlı zamanında) Libya'da ilginç bir hatırası var. Bu şiir de öyle bir hatıranın eseri,
yorumunuz için tekrar teşekkür ederim..

Yorumunuz için teşekkür ederim.