Çocukluğumu arıyorum -1-

40,50
23 Nisanı bekleyip
En fazla 250 simit satıp
3 bin lirayla hayaller kurmaktı mutluluğumuz
Sabahlamayan gecelerden sıra beklerken
Un çuvallarını yorgan yapmaktı
Yemekliğimizi yemeğe kıyamayıp
Susamlarıyla yetindiğimiz
Bayatlayana dek satamayıp
Kedi köpeklere ve
Parasız çocuklara verip
(’sizden gevrek alacaktık ama
susamları kirlettiğiniz için almıyoruz’ deyişlere inat
Oysa biz dökülen susamların heba olmasını istemezdik)
Zabıtaya yakalandık dememizdi
Apé Sadıkı kandıran haylazlıkla
Daha çok kandırıldığımızı algılayamadan
1 kamyon kömür
1 at arabası odun taşımaktı 4.kata
On paraya bir aferine.
Şu kavgalarımızdı belkide
Rintitinin plastik topuyla
Futbola dadanmaktı
Mahalleler arası turnuvalarda
Kan ter içinde kolasına maç yapmaktı
Kola şişelerinin bizi nereye sürüklediğini bilmeden
En büyük ödül bir kilo baklava
Göz hakkı için bir dilim çalmaya kalksak
Ferman çıkarırdı DEVLET oğluna
Kendinden çalınanları görmeden delip
Korkardık pastahanelerden geçmezdik.
Yada Xalé Hemonun
Bağışladığı arsaya cami yapıldıktan sonra
Satıldığı yalanıyla kahkahalarda boğulmaktı
İşgal edilenlerimize inatla
Ramazan davulcularının sokaklarını işgal etmekti
Erkenden davul çalıp
’Sahura ahaliii’diye diye
Mıço işte bildik haylaz çocuk neşesi...

Sabah her sabah büyüdük
Ten bizi terk edene
Ruhumuz işgal edilene dek
Televizyon doğdu
Hücrelerimizde bayram
Söyleyememek başladı
Utanmak doğalımızdan
Kendimizi inkar
Bulmaya çalıştığımız hayatın tıpası çekileli
Gecelerin gündüzleri öldürdüğünden çok olmuştu
Bir işgal düşüncelere darbeler indi
Ülkemde tutsaklık başladı
Kendini ifade yasak
Dedelerimizin uğruna öldüğü topraklarda kan ve esaret
Medeniyet tasmaları dolandı hayallere ve
Üniformalar boşaldı yerden göğe
Tanrı inzivaya çekildi
Zaten hiç çalışmamıştı
Bizleri beslerken
Annelerimizi öldürme emirleri verdi iç güdülerimiz
Kendimizden doyan zebaniler doğurarak
Onlar doymazdı
Sömürü
İstila bitmezdi....

Welat...