Köşeye çekilmiş, titrek bir halde
Üzerime çöker, buz akşamları
Ötüşüp dururum, kuş gibi dalda
Derdime dert eker, söz akşamları

Çıkardım bir kere, aştan kaşığı
Belime bağladım, taştan kuşağı
Güneşin altında, baştan aşağı
Sımsıcak su döker, yaz akşamları

Başımı döndürdü, bu yıl ki medar
Bu halim hal değil, çalışmaz radar
Çiğerimden başlar, böbreğe kadar
Bir yanımı söker, güz akşamları

Kırıldı hayalim, uzağa daldım
Hayattan kopunca, kendimi saldım
İçime hapsoldum, saklandım kaldım
Beynime kan akar, giz akşamları


Hayattan beklentim, göçeğim oldu
Gönlüme muhalif, çiçeğim oldu
Kalbimde yeşeren, biçeğim oldu
Yüreğimi yakar, naz akşamları

Yüküm ağırlaştı, omuzum tartık
Gülen zannettiğim, bakışlar sırtık
Yüreğimde yara, silinmez artık
Ardım sıra takar, iz akşamları

Eyvahlı Aras’ım, dilim sivrilir
Bu hale düşüren, yüze çevrilir
Kötürüm düşlerde, dağım devrilir
Nazarlarla bakar, göz akşamları

İSHAK ARAS
ishakaras (mihman)

Dost kalemlerden

Dökülmüş kabına helal teriyim
Acıya direnen sabır yeriyim
Bir kemik bir deri çile eriyim
Efkarı dağıtsın saz akşamlar...Ahmet Kara

Kapsar ise 365 gününü efkar.
Gözler harelenir başa düşer kar.
İyisinden saklı nice günler var.
Hüznü şiire göm gez akşamları...neneh

Yardan ayrılması,ölüm tehirler,
Sevdamın kederi,canım zehirler,
Akan sular kurur,akmaz nehirler,
Dondu dere,ırmak, buz akşamları...
Nurettin Gülbey