Mevsimin feriydi aşk
Bazense kabristanda saklı azap.
Düşleri b/öldük gecelere
Matemin seyrüseferinde bir imla hatasına kanat açtık.
Hem yolduk hem yolcu.
Yolluk yaptığımız ne varsa yonttuk bir bir.

Uleması hislerin
Bir aruz veznine sığındık geceleri
Güvertesindeki nemde saklıydı ay ışığı
Derken deldik göğü
Nihayetinde firar ettik
Bir bit yeniği vardı madem matemden
Sökün eden her lal hecede
Semirdik bir bir.

Semazeni idik aşkın aşk ki
Meddücezrinde hayatın neler neler saklı.
Laneti ördük.
Aşkı övdük.
Sözcükler öğürdük.
Ne çok öğreti;
Ne çok yanılgı.
His kaybıydı aşk oysa
Mevsimin nazında koşan bir tay gibi
İncecik bacakları özlemin
Kilit vurmuştuk bir kez yüreğe.

Derken nemalandık
Figanı evrenin
Karartma gecelerinde daha da çok sevebilirdik.
Sus pus yer gök
Sancılı bir kelamdı mademki yalnızlık
Bir renk kürü belki de.
Maviyi de boca ettik edeli umuda
Köpüren denizlerde aştı boyumuzu dalgalar
Dalgalı saçlarında ömrün
Aşk kazan biz kepçe
Sadece söyleyemedik bir kere bile:
Oysaki ne vardı bunda?
Seni seviyorum…

M/imlenmişti bir kez şiir ve şehir
Şairin sancısı tuttu
Ne zamanki kalem suskundu
Ve nidalara b/ölündük
Ölü bir aryadan çıkıp da Kaf dağına.
Kibirli idi aşk ve muadili
Bir özlemle küredik ki zemini
Nihayetinde vardık varacağımıza kadarı
Şerh düşendi elbet evren ve Yaratan.

Yakamozların çığlığında
Bir de damga vurduk mu geceye
Üstü örtülü düşlerden ördüğümüz kadar
Bir övünçtü ki aşk
Kayrasında yalnızlığın
Sebilden dökülen umut kadar fevri ve kırgın
Hala yaşarken sevebilmekti en büyük hazine
Mahşere giden yolda
Kanadıkça kanattık da aşkı ve yalnızlığı
Tek kişilik dünyanın da vedası mutluluğa
Ne de olsa aşktı acıtan ve can yakan
Dokunmaksa ulu çınara
Elbet en güzeli Mevla’mızın varlığı.