Korkunç bir sükûnet sardı etrafı
Komşular, sükûtun tutsağı olmuş.
Birden, dizlerimin, çözüldü bağı
Dediler: “Civanın, yavrun vurulmuş!”

Bir tabut, bir bayrak… ve sel sel insan
Bir ağıt tutturmuşum mahşere dek…
Ne yapsın? Ne yapsın, bu garip anan?!
Acın; durup durup, tazelenecek!

Oğul, bir dönülmez sefere çıktın
Bayraklarla gidişinden bell’oldu.
Evim-barkım viran, ocağım yıktın,
Her yanım yıkıktır, derdim ell’oldu!

Öksüz koydun kuzum, anneni öksüz
Baban, boynu bükük yetimdir şimdi!
Anan öleydi de kalaydın öksüz;
Hüküm niye böyle tersine döndü?!

Bu kabaran, ana yüreği yavrum
Erisin de ıylım ıylım ko aksın.
Reva mı ay oğul, böyle her bayram
Gelir diye baban, yollara baksın?!

Evlendi, bir siyah gelinlik aldık
En mutlu gününde yas tuttu bacın.
O, gitti büsbütün desteksiz kaldık,
İçimizden bir gün, çıkmıyor acın?!

Acıları yavrum, yaratan Allah
Her acıya bir tahammül yaratmış.
Şehid olup oğlum, sen buldun felah;
Anan.. yüreğini toprağa katmış!!

Canımdan bir parçaydın; bir dileğim:
Sana kıyan, cennet yüzü görmesin!
Bağrıma taş basıp derim ki: Rabbim
Devlete-Millete zeval vermesin!
29.05.1999