I

Karanlığın perçemlerinden geliyorum dalgalanarak
Yedi bağ iklimi, dağların yamaç avuntusu
Sürgünlerin kırılmaz kalemidir sevdam
Gün yarası; kan kırmızısı şerbetler içinde
Durgun suların esintili meltemiyiz.

Kırgınım yalnızlığı sağırlığa vuran dizelere
Şimdi ayaklarımın altında binlerce yılın tozu
Hangi tünelere savuracağımı bilemediğim çimenler
İnce belli bardakların ipek işlemesi
Dönüyoruz artık yaşamın ağırlıklı ilmeğine
Örme labirentlerin yangın surlarına
İçim içime bağırıyor dünya duysun
Duysun esaretimin kör bilekleri
Tırnak ucu kadar göklerden çıksın bitişlerimiz.

Sarılsın tülbentlerin vuslat ezgisine
Ağlama yüreğimin kumsal ateşi
Kıyılarına diken olmuş gemilerini düşünme
Kanatsın, kanatsın ama sen ağlama
Sonsuzluğa kurulmuş duvar saati
Bu çanlar kimin için perdelenir
Kimin hayallerince kapılar kapanır üstümüze...

II

Bilinmez, bilinse de bilinmez
Kaleler, çekilin önümden
Taş taş işlerim gözyaşlarımı
Yarin inancında bu serzenişler
Kaleler, kumlarca-kumlarca bu yıldırım sütunları...
Şahidimdir uzun ve beyaz kar tepeleri
Benliğim aşk olsun
Benliğim kara bir gül, adım sevda olsun
Çöller çağırıyor kurak mevsimlerimizi
Tel inceliğindeki sislerin suskunluğu
Ve kıymetsizliğini tüm ayrılıkların
Vakit gece yarısı, yollar kırık
Bütün simalar avuç içi cam birikintisi
Mısralar uykusuz
Sokaklar ağaçlarca ağarmış
Lambalar gözlerim gibi çukurlaşmış ve ışığı sönük
Şarkılar birbiri ardına dağılmış saçların gibi.

Güneşi tutan çocuklar gitmiş
Issızlığına bırakılmış tüm banklar
Sayfaları sararmış kitapların, bulutlar ıslanmış
Ürkekçe bir köşede kalmış elma şekerleri
Sığırcık sürüleri de yok artık
Boğacak bu şehir bizi, gidelim
Gideceğimiz yer anlamalı tınılarımızı
Suskunluğumuzu vurmalı yüzümüze
Ve duymalı çocuksu hallerimizi
Tedirgin, tenha...

III

Takvim yapraklarıyla dolu mezarlıklar
Bir ruhun yaşama izdüşümü
Ölümü kavrama ve insanlığın umursamazlığı
Kül kurusu, zaman aşımı varlığımız
Hafifliği tüylerin demir uçlarında, vakitsiz
Sevgi ve Leyla’nın kadim sarmaşıkları
Dantelin yüzeyinde gizli hatıralar
Cümle bu, çatışma ve nefes alma arzusu
Yalın ayak, yaralı, serden bağımsız
Düş görünümlü biraz.
İçimizdeki hayaletlerle yaşıyoruz
Tabusuz, susuz belki de biçimsiz
Çalılıklar boyunca siyah.

MURAT GÜNDOĞAN - MAVİ EZGİ ŞİİR KİTABI