Kalenin burcu taşlık,
Başımda kalpak başlık
Zaman geçti aradan
Bitti mi arkadaşlık?

Kalenin önü bostan,
Bostan değil gülistan,
Yâri alıp gittiler,
Yıkılsın Firengistan.[1]

Kaleden iniş m’olur,
Ağlarken gülüş m’olur,
Veda dahi etmeden
Yok yere gidiş m’olur?

Bostan ektim manadan,
Yar görünmez aynadan,
Hasretlik çekilmiyor,
Su doldur gel kurnadan.

Sular akar kayadan,
Kaynağı hep deryadan,
Vatan için öldüler,
Sesler geldi tapyadan.

Mektup yazdım karadan,
Dağlar kalksa aradan,
Şu hasretlik bir bitse,
Kavuştursa yaradan.

Ermenek kömürdendir,
Sevdamız gönüldendir,
İl olmak ister gönül,
Çözülmez düğümdendir.

Özbekoğlu mani dedi,
Yar uzakta hani dedi,
Yürümekle gidilmez,
Uçmak zordur yani dedi.

23.04.2021
Durmuş Ali Özbek

[1] Firengistan: Batı, Avrupa.
[ Hikâyesi: “Yâri alıp gittiler” kısa hikâyesi ise Karamanoğulları’nın Ermenek’te son bulma olayından sonra Ermenek’ten Osmanlının batıda fetihle elde ettiği topraklar üzerine götürülmüş insanlar içinde giden kızlar da mevcut olup Ermenek-Yukarı Çağlar Köyünde derlediğim destan sözlerinden etkilenme üzerine yazılmıştır.]