Bu milleti besleyen erzak deposuyum,
Devletimin vefalı, çilekeş kuluyum,
Yağmura hasret, çatlak toprağın suyuyum,
Sofraların kuru fasulye, yoğurduyum.

Bensiz olmaz, atlatılır, kandırılırım,
Gün olur mutluyum, gün olur kırılırım,
Seçimden seçime beyim, hatırlanırım,
Ertesi gün paçavra gibi atılırım.

Evlatlar işsiz, kahve köşesinde sohbet,
Derdimizi dinleyen çok, hepsi muhabbet,
Bu yıl da hasat umutsuz, yeniye kısmet,
Ölsem midemden çıkar, kırk umut, kırk niyet.

Değerimi bilsem, durdururum çarkları,
Kırk bin köy sahibi, cefakâr insanları,
Bizi oyalar ülkemin uyanıkları,
Uyanır bir gün Türkiye’min aslanları.

En üç kağıtçıyı başa muhtar seçtirdik,
Dürüstlüğü yavaş, yavaş biz de yitirdik,
Komşu komşuya gitmiyor, ilgiyi kestik,
Dört kuruş para gördük, milyarder kesildik.

Susuz, yolsuz daha nice köylerim vardır,
Cahil olunca, az gürültüden korkandır,
Uyanmasınlar diye, sırtı okşanandır,
Bir parmak bal ile, hizmet yaptırılandır.

Oyunlarda çocuğumuzu dışlıyorlar,
Nerede riyakâr varsa alkışlıyorlar,
Yünlü kürkler içinde onlar kışlıyorlar,
Köylüyüm, insan olduğuma şaşıyorlar.

8/5/2001