TÜRKMEN şehitlerinin aziz hatırasına...


Güçlü olmalısın zalimden de güçlü
Mazlum da senden medet umar çünkü
Çağları aşan destanımdır bu türkü
Kerkük ağlıyor hatırlatır gibi tarihi bir sözü…

Ben Türk-Türkmen şehri Kerkük!
Ben Misakı Milli’den kopmuş vatan Kerkük!
Ebu Gariblerden yükseliyor Arş’a feryadı ahım!
Şimdi gözü yaşlı yüreği yanık Kerkük…
Bilmiyorlar, görmüyorlar...
Kanımın renginde akıyorken petrollerim...
Hayır mı getirecek size servetim?

Kerkük benim, ben Kerkük’üm
Bu şehrin kimliğiyim özüyüm!
İstediğiniz kadar yalanlar söyleyin
Kerkük bende, ben Kerkük’teyim!

Bunca yıl feryat etmediysem öldüm sandın?
Nerdesin “gavim gardaş” derim, duymaz mısın?
Kurşunlar yetmezmiş gibi
Bağrımı deler hasretliğin, nerde kaldın?
Unutma ben senin içindeki yanardağlar gibi
Sönerim bazen ama yok olmam!

Kanlı çizmeler altında eziliyor ruhum
Paslı mızraklarla deşiliyor sinem
Ölsem de kurtulamıyorum bu zulümden
Kara toprağın altında sızlıyor kemiklerim
Nasıl rahat uyurum ki ırkım rahata ermeden
Kan ağlarken toprağım bir avuç soysuzun yüzünden
Bir mucize beklerim kutlu devirlerden…

Sen Türk’sen ben de Türk’üm unuttun mu?
Araya hudutlar girdi diye oldu olanlar?
Hani “toprakları toprak yapan üstündeki kan”dı
Uğrunda çok kan döktüm hala da döküyorum
Toprağım artık bu kırmızı suya kandı…
Vatandan saymaz mısın beni gayrı?
Hadi kâfirden geçtim kâfirdir
Peygamber zamanından beri zalimdir
Peki ya sen?
Yaptığın kardeşliğe sığar mı?
Terk eyleme kaderime beni
Benim kaderim de senin umudum da
Benim senin yok hepsi bizim
Hüsran da bizim zafer de bizim!


22.08.2008
H.K.