Bir güzel yüz; sanki güneş, gökyüzünden süzülmüş,
Siyah saçlar, mermer gibi, omuzlara dökülmüş.
Gizemli bir güzellik ki, gören meftûn oluyor,
Gül dudaklar, efsunlu bir tebessümle bükülmüş...

Gece, ayın ışığını dolayınca sırtına,
Ellerinde ateştir aşk, gözlerinde fırtına.
Mehtabını sermiş gece, ayakları altına
Tüm yıldızlar, bir tâc olup, saçlarına takılmış...

Öyle şuh ki, hem işveli, hem neş’eli, bol âhenk,
Gözler yeşil, dudaklar al, her gülüşü ömre denk.
Bir çiçek ki, her yaprakta bir güzellik, ayrı renk,
Gönüllerin bahçesine süs olarak dikilmiş.

O yürürken, sanki beyaz bir kelebek uçuyor,
Etrafına kucak kucak sevgisini saçıyor.
Yollarında papatyalar, gonca güller açıyor,
Sevgi, onun yüreğine taa doğuştan ekilmiş...

Sînesinde sakladığı iki gonca gülüne,
Selvi boya, endâmına, o incecik beline,
Sevgi dolu, o küçücük, beyaz nârin eline
Ne şiirler yazılmış ve ne türküler yakılmış...

Göz süzüşü, kahkahası, her haliyle tam dişi...
Kıvrılarak ceylan gibi süzülerek gidişi,
Nazlanışı, hele sonra coşarak raks edişi
Âşıkların yüreğine hançer gibi çakılmış...

Ünal Beşkese