Oturuyordum evde...
Alaca karanlıktı.
Pencere karşısında,
Güneşi bulutlarla örtülü gökyüzüne bakıyordum.
İçin için dalga geçiyordun onunla;
“nereye kaçtı güneşin?
Gelsin de buraya,
kapatsın perdelerimi yine!”



Çamur çaldım göğün yüzüne...
İzi kaldı gözlerimde...
Göğe çaldım sandım,
Çamur gözlerimdeydi anne!

Sürmüştük o balçığı birlikte
Suç atmak isterken birilerine
Ve kıyamazken hiç kimseye,
Harcayıverdik sesi soluğu çıkmayan güneşi;
İtham ederek sanki bana O sürmüş gibi davrandığım lekelerle...

Toz toprak ellerimdeydi anne!
Hayat vermişti!
Yaşanmışlıklar kandırmıştı beni!
Tutuşturmuştu ellerime...
O istedi ben sürdüm,
Siyaha bulandık birlikte...

Suç ortağıydık hayatla,
O çamurunu pisliklerle yoğurdu, işledi....
Bense, o ne verdiyse
tığlarla nakış nakış işledim
kalbimin köşelerine...

zaman bitti,
güneş beni terketti.
İspatladı masumiyetini...

Ben o lekelere hayat bağışlamışım gözlerimde...
Şimdi beni rahat bırakmıyorlar.
Artık kovsam da gitmiyorlar anne!