SAPLANTIgünler bardaktan boşanırcasına akıyor çıplak ayaklarımın arasından, bir özlemi ıslatıyor, ıslandıkça semiriyor ciğerimde yapraklanıyor kara damarlarımda, tomurcuklar atıyor, saplanıyor uykulu bir sabahın koynuna,ister istemez sabah uyanıyor bir günü daha ayaklar altına soğuk, kirli çamaşırlar gibi boylu boyunca seriyor ayaklarım üşümüş ciğerim solmuş tomurcuklar karada, derede çoğrafyasız ürüyor saplantılar, kadını, erkeği, çocuğu, camdaki güzeli ele geçiriyor, sesi kısılmış bir esintiyle, o saatten sonrası gece karası, özlemi boş dağlar gibi kurumuş topraklar gibi çiğner, çiğner baloncukları patlatır üşür, gündüz gece sadece ayakların çıplağı değil, göz pınarlarının aktığı, elmaların çırılçıplak soyunduğu , çocuk yanakları, saplana, saplana üşür, üşürüm, üşürüz... Sibel Karagöz |