Ayrılık dedi ki!
Yakarım seni,
Şuleler fışkırtırım gözlerinden,
Ayrılığın en hoyratını tattırırım sana,
Karabulut gibi karabasan olurum rüyalarında..
Çünkü adım! ‘’Ayrılık’’

Gözlerinden akan sevgiyi dondururum,
Sürüklerim poyrazın en fırtınalı rüzgarında,
Yanan yıldızlar düşürürüm ardına,
Aşılmaz dağların zirvesine çıkarım,
Geçilmez çöllerin sıcağında yakarım…..
Yakarım seni sevgi…
Çünkü adım! ‘’Ayrılık’’ dedi.

Sevgi dedi ki!
Gülümseyerek..
Ey Ayrılık;
Ne şuleler fışkırdı gözlerimden,
gözlerimi nasıl da kan çanağına çevirmişti
‘’Bilemezsin’’

Ayrılığın en hoyratını öyle bir tatmışım ki,
Yollar aşılmaz birer şahikaydı.
’’Bilemezsin’’
Ne hortumlar yaşadım,
gökten yanan yıldızlar düşerken,
Karabasanlar rüyalarımın nasıl da ninnisi olmuştu..
‘’Bilemezsin’’

Kalbimin derinliği ne yangınlar görmüştü,
O kutupların dondurucu soğuğunda..
‘’Bilemezsin’’

Eyyy ayrılık;
Nasıl da hepsini yok ettim birer birer,
‘’Bilemezsin’’
Hepsini Tamu’dan alıp, ’’CENNET’’ bahçesine çevirdim..
Çünkü,
Benim adım ‘’SEVGİ’’……Senin ki ‘’AYRILIK’’
20-03-2021 Niyazi Çelik