Sen beni kör sandın ama ben seni görmezden geldim
Sevdiğim her şeyi sayende kalbime kilitledim
Kendimi seninle sınadım, sen hayal kırıklığıydın
Ben sana az gelmedim, sen bana çok geldin
Ellerinle kazdın bütün çukurları tek tek
İçine sevgimi gömdün her gün
Ben sesimi bile çıkaramadım izlerken seni
Sen büyük keyif aldın toprağı küreklerken
Dünya senin etrafında dönmüyor gördün sanırım
Güneş gibi yeniden doğarım gecenin kör karanlığına
Sen yine mazeretler sıralarsın biliyorum
Ben artık kulaklarımı da tıkadım
Çok değildi birazcık sevseydin
Hem mutlu ederdin, hem mutlu olurdun
Sen zor olanı seçtin, mutsuzluğu tercih ettin
Ben her zamanki hüznümle çektim gittim
Şimdi pembe panjurlu evimde tek başımayım
Her sabah kahvaltıdan önce
pencerenin dış pervazındaki çiçekleri suluyorum
uzun bir yürüyüş yapıyor ardından bahçemde dinleniyorum
Kendime yetiyor ufak şeylerle mutlu oluyorum
Her gün am her gün senin gerçek yüzünü gördüğüm için
Tanrıya şükür ediyorum.


Ahmet YOLDAŞ 19.03.2021 İZMİR