Hiç kar yağmıyor kente. Ve biz sevgilim
Bir seste benzeşiyoruz seninle
İnsan telaşını andırırken kuş göçleri
Paltosuz şairler geçidi var caddelerde
Islığını düşürmüş bir çobanım ben oysa
Yayla havası bilirim bir de köy türküleri
Bilmem kapı nasıl açılır sana
Saatler nasıl ayarlanır ileri

Hiç kar yağmıyor kente. Ve biz sevgilim
Durağındayız göğe bakmaların
Ucuz tütün yakmaların
Kibriti çaktın mı gece tutuşurdu
Usul usul tutuşurdum sen bilmezdin
Aynada siması kalırdı hayaletlerin
Kaldırımlarda ağlaması Gazzeli bir kızın
Güldün mü haziran gibi gülerdin
Boynu okşanırdı yaralı bir kırlangıcın

Hiç kar yağmıyor kente. Ve biz sevgilim
İhtiyarlaşırdık genç zamanlarında günün
Şehir radyolarında çalınmayınca şarkımız
Bolşevik bir rüzgâr uğultusuydu kulağımızdaki
Güz sanırdık her mevsimi çünkü
Çünkü sevdalıydık aksak bir karıncanın
Kirli sulara yürüyüşüne
Ne bir çiçeği dalından kopardık
Ne uykusunda bir çocuğu üzdük
Biz mevsimlerden en çok güzdük

Hiç kar yağmıyor kente. Ve biz sevgilim
Ek seferlerine kalıyoruz tren tarifelerinin
İstasyondaki banklar ağırlıyor hüznümüzü
Ağırlar gibi yaprağında bir menekşe
Yusufçuk kuşunu
Sonra ayı andırıyor yüzündeki tebessüm
Hiçbir toprak parçası kutsal değildir yüzünden
Ve hiçbir azık daha bereketli sesinin inceliğinden

Hiç kar yağmıyor kente. Ve biz sevgilim
Erken çöken bir akşamın yorgunuyuz
Yenilmiş bir komutanın hayal kırıklığı
Kalesi düşmüş bir şehrin utancı
Atlaslarda yeri parmakla gösterilemeyen
Bir coğrafya yalnızlığıyız
Bir seni sevmek hürriyeti var dünyada
Bir de sen
Biraz da salıncaktır böcekler için
Duvar aralarına örülmüş örümcek ağları
Hayata iyi yanından bakmakmış seni sevmek.

OĞUZHAN ÖZAĞDAŞ