Sevsem zamana yazık, sevmesem incinirsin.
Kuş tüyü yastıklar bile ağrıtır başını.
Uykunun en tatlı yerinde birden irkilirsin.
Uzatır hüzünlerim gece yarısını.
İner bir bıçak gibi sözlerim derine.
Tenha bir sokakta yürümek ne demek bilirsin,
Damarlarında zehir yürür kan yerine.

Sevsem sana yazık, sevmesem incinirsin.
Tılsımını yitirir gözlerindeki mânâ.
Boş bir gemi yanaşır içindeki limana.
Saçlarını dağıtan rüzgâra söylenirsin.
Derisini değiştiren çıngıraklı bir yılan
Gibi soyunursun bütün ruhundan.
Kayıp bir ses olursun uzaktan duyulan,
Sıyrılıp bir kalabalığın gürûhundan;
Kendine "ben" demeye bile üşenirsin.

Sevsem bana yazık, sevmesem incinirsin.
Yaprak döker her bir dalın ilkbaharda.
Her mevsim güz çiçekleri büyütür koynun.
Yanar kül olursun en sönük harda,
Bükülür her tatlı söze boynun.
Bir güvercini okşamaya erinirsin.
Anlatmaz hiç bir şarkı öykünü,
Göstermez hiç bir ayna güldüğünü.
Gam peteklerinden acı bal gibi süzülürsün.

Sevsem bize yazık, sevmesem incinirsin.
Kirli yağmurlar getirir bulutlar iklimine.
Kan gülleri takar sessizliği dilimin,
Saçının her ayrı büklümüne.
Her sessizlikte biraz sen sezilirsin.
Düşersin çaresiz üstüne elimin.
Ben her köşebaşlarında kaybolurum,
Sen aklımın odalarında gezinirsin.
Sevsem bize yazık, sevmesem incinirsin.