Bir elimde bir kalem, bir elimde de kağıt,
O şairler bir alem, her birisi bir anıt.
Dedim bende yazayım, hep onlar gibi şiir,
Karalayıp durdum ben, durdum hep ikide bir
İnan pek çok şey yazdım bilmem oldu mu şiir?
Günden çok, aydan fazla, yazarım senelerdir.
Sundum üçüncü defa sizlerin huzuruna,
Ne olur sizde bakmayın şairin kusuruna.
Beğenmediklerinizi asla hiç okumayın,
Beğendiğiniz varsa onu da alkışlayın.
Kul hatasız olur mu, olmuştur hatalarım.
Okuyucu olarak siz beni bağışlayın.
Sizin eleştiriniz ışık tutacak bana
Gerçek dostsanız eğer asla hiç acımayın.
Sanat alemi derya; bende derya da balık,
Balık oldumsa güya, her yer çok kalabalık.
Sığmasam da derya’ ya siz sahile atmayın,
Atarsanız dışarı yaşayamam ölürüm
Atanlar olabilir siz beni kucaklayın.
Kumsaldaki kumlardan ben en küçük olanı,
İnanın hiç yazmadım gerçek dışı yalanı,
En ilki nasıl ise,aynı en son olanı,
Beğenmediğin bir taş kırabilir kafanı,
Bu geminin; binlerce oluvermiş kaptanı,
Süre gelmiş yıllardır, gelmiş şiir bu hale,
Ama hep aydınlatmış, aydınlatmış insanı…
İnsan nasıl unutur Mehmet Akif’i,Yunus Emre’yi, Karaca oğlan’ı
Milyonlarca daha var, milyarlarca daha var, ölmüşü, yaşayanı,
Buraya yazmaya kalksam yetiremem sayfayı.
Bende girdim sayılır sanat denen dünya’ya,
Kendimi atıverdim bu koskoca derya’ya,
Yüzme bilmesem bile göze aldım boğulmayı,
Vaktiniz olmasa bile elinize alın bu kitabı,
Çevirin bir sayfayı; şöyle bir göz gezdirin,
Yerken yemeği,içerken çayı,yakarken sigarayı…