26
Yorum
48
Beğeni
4,9
Puan
1174
Okunma
Dadaizm’de, bilincin yönünü kaybetmiş bir kuşağın ümitsizliği ve isyanı vardır. Dadaistler, aklın hiçbir değerinin olmadığına inanırlar. Her şeye kuşkuyla bakıp sorgular ve çevrelerindeki hiçbir şeyin doğruluğuna inanmazlar. Şiirlerinde hiçlik, absürtlük ve anlamsızlık dikkat çekicidir. Onlara göre estetiğin hiçbir değeri olmadığı için eserlerinde dil, biçim, uyak gibi kaygıları yoktur. Hatta sanatı bile ortadan kaldırmayı düşünürler.
Kuşku içinde
Akıl yönünden sefil
Şiir yazarsın
Kural tanımaz
Emeğin zaten zail
Düzen bozarsın
Dil ve estetik
Gereksiz diyen cahil
Sanki hızarsın
Anlam olmazsa
Şiirler olur rezil
Yere batarsın
Bir şey sanmıştım
İstersen ol münfail
Gönlüm mut alsın
--------------
Münfail olmak: Gücenmek, alınmak.
‘Hem tabiat münfail hicrinle hem gönlüm harap
Geldi amma neyleyim sensiz baharın şevki yok’ (Recaizade Mahmut Ekrem)
5.0
97% (33)
3.0
3% (1)