İki oğlum var, bir de yârim,
Tanrı ’dan daha başka ne isterim.
Sevgiyle dolu kalbim,
Yârimde de aynısını buldum,
Elâ gözleriyle, tatlı sözleriyle sahibim oldu,
Varlığıyla çok mutluyum.

Çılgın mor bir menekşe gördüm karda bugün.
-Bahar dururken, karla kışla nedir bu
mücadelen? Diye ona sordum.
Dile geldi, kızdı bana:
-Sevdanın baharı, karı kışı mı olur? Var git yoluna!

Mor menekşe sevda dersi vermişti bana,
İnsanlığımdan ne kadar utansam azdır ya,
Acıtan, yürek kanatan bir tasa doldu içime...

Koştum, elâ gözlü, tatlı dilli yârime:
-Affet beni, ne olur affet!
-Mor menekşenin karı sevdiği gibi, seni seveceğim artık dedim ona.
Yarı şaşkın, yarı sevdalı gözlerle
öylece bakakaldı bana,
Anlamıştı, ne demek istediğimi
koştu, sımsıkı sarıldı boynuma.

Ne mutlu, yüreğinde sevda taşıyana,
Ne mutlu, Mor menekşe gibi sevdalanana.

Cahit Fıkırkoca
02.01.2021