yoksa dilsizleşir konuşkan sevdalar
suretinden geçmezse ay
köroğlu’nun atı kişnemezse dilinde
evsizleşir aşk
kimse kımıldatamaz yerinden
duvar duvara bakar

bir adam başını alır gider
işe, içkilere verir kendini
başkasının bakışında yaşar sevdası
erteler kendini ertesi günlere
o bir saatlik çay saati gelmez
sevgilinin gözlerinde demlenen

hep başkaları geçer
kendi geçmez yolundan
acemidir yaşam tayları hep
aşamaz, yüceden yücedir dağ
dost onu bir dağ kulübesinde bekler
kendinden önce gitmiştir gölgesi
isli kömürlü bir ocak
geçmişi orada tüter

kadın çıkamaz bir türlü
geçmişin tozlu merdivenlerinden
bir pencere açılır çok uzakta
her insan kendi çevresine sürgünken
bir örümcek gibi kadınlar
kendi ağını öremez
sırt üstü düşer hamamböceği
dev bir insan eli bekler
yeniden yürütecek
boyası soyulmaz karanlığın
bekler bekler

konuşan çocuklardır
onca aymazlığın içinde
balık ağını
çırpınması ile yırtan

susarız..

29. 11. 2013 / Nazik Gülünay