Hasretin ağarttı siyah saçımı
Artvin seni ne çok özledim, bilsen.
Efkâr Tepesi’ne döksem içimi
Artvin seni ne çok özledim, bilsen.

Bahar geldiğinde yaylaya gitsem,
Çimlerin üstünde uzanıp yatsam
Kafkasör’de boğaları seyretsem,
Artvin seni ne çok özledim, bilsen.

Uçan kuşlar selam söyle’n dostuma,
Mektup yazsın gurbetteki dostuna,
Neler söylenmemiş Çoruh üstüne
Artvin seni ne çok özledim, bilsen.

Sarıçiçeğini, Atabarı’nı
Şeftalini, üzümünü, narını
Dağlarından eksilmeyen karını
Artvin seni ne çok özledim, bilsen.

Özlemim var çobanına kuzuna
Ellerine kına yakan kızına
Doyum olmaz baharına, yazına
Artvin seni ne çok özledim, bilsen.

Gözlerim bıkmadan bakar yollara,
Ah! Bir kuş olsam da, konsam dallara
Hayat demem sensiz geçen yıllara
Artvin seni ne çok özledim, bilsen.

Yanık Ozan, her gün ah eder, yanar
Sularından içsem, dudağım donar
Hep seni düşünür, hep seni anar
Artvin seni ne çok özledim, bilsen.
9 Haziran 1984 Trabzon
Muhammet AVCI