Dar-ı dünyada ki göçkün kuşlar;
Küskün müdür ki kanatları çırpmaz.
Yoksa meçhule bakan gözler mi yol almaz,
Yollar mı sana hasret kalmaz.

Denizdir maviliğini gökyüzünden alan,
Güneş ile parıldayıp aşka yelken açtıran,
Rüzgarı ile alay edip dalgasını savuran,
Yakamozdur geceyi aydınlatan.

Dalarsın bazen en derin denize,
Engin ruhunun karanlık özgür yerlerine,
Hiç ışık yok mudur parlayan gözler de,
Karanlığın örtüğü saklı hayaller de.

Kış gelir yüzüme,nişanesi atmosferi süsler; Kelimelerim son bahar gibi yapraklarını döker. Akar nehir gibi durmaz, çağlar el aman vermez.

Sonra ilkbahar gelir yüzüme,
Çiçekler açar aşkla meşkle,
Polenleriyle arılar bal yapar sevgisiyle,
İnsan doğa ile bir bütün oldu mu,
Sevgisiyle bir ömür boyu yaşar elbette.