nefsin doğurduğu hevesler içi gıdıklar
sen de suda kaynayan kum gibi
zaman gelir dışa taşar
an olur ruhta da coşar
duygular havalanır bulut olur
haddini aşar
vuslat örtülü ödenek gibi
canı istediğini sarıp da okşar

murada ermek örste demir gibidir
çok hırpalanmak ister
içte habis bir yaradır sanki
şifalı bir el bekler
kavuşmak atide bir vaha gibi de
tüm duygular örtüsü kapalı titrer
her gönül hasrete gebe gece karanlığında
özlemlerin sık eleğinde

gözler de yollara odaklıdır ta ıraklara
sanki de sonsuzu yakalarcasına
arzulu ve isteklerin timsali
baht da kapalıdır
gariplere süründürürcesine ki
düdüğü çalanın sahiplenmesinde
çıkar pehlivanının yenildiğini kim görmüş ki

kala kalınca yalnız ve çaresiz biçare
illa ki hüzün kokar sitemlerin içinde
muhakkak ki ihtiyaç vardır sevgiye
iki ucu halt olan değnek misali
yar bir avuç toprak örter yârine
cefa ve eza içinde

ölü toprağı bu olsa gerek sevenlere
karalar çalarken kara çalılar
işin ucunda illa ki de
ağlayışta yanmakta var
boyun kıldan da incedir feleğe
çoğumuz muhtaç kalırız gülümsemeye

verilmek istense de gitmeden o yâre bir ders
her şey yapanın yanına da kâr kalır
aşk denen şey
elma şekerinin şekeri gibidir
şeker bitince tat değişir
zaten her şey doğaya ta baştan beri ters

hiçbir kul istese bile kula kulluk edemez…


(24.02.2021) AZAP.. (Kadri Atmaca)