Karanlık yola çıkar, imkânsız bütün aşklar
Bülbüle derman gül’se, bülbülde çile dolmaz
Sultan olsa ne fayda, virane olur köşkler
Bütün dağlar sökülse, aşkın mezhebi olmaz

Yaradana inandım, doğduğum günden beri
Gâlû bela sözümden, dönmedim asla geri
Ne zaman süzüldüysem, bir gönülden içeri
Ne dil bildim ne de ırk, aşkın mezhebi olmaz

Kimine esmer derler, kimine beyaz adam
Kimi katık bulamaz, kimi mezrada bir dam
Sevdadan aklı şaşan, bilmese de yol yordam
İki gönül bir olur, aşkın mezhebi olmaz

Sevgiye saygı bitti, bütün kavga bundandır
Ayrılık gümüş olsa, yürek saf altındandır
Bunca yıldır sabrettim, sözün geldiği andır
Söz havada kalsa da, aşkın mezhebi olmaz

Kemalim can ipini, canana doğru gerdir
Güllerden kilim doku, yârin önüne serdir
Hak’tan bahsedeceksen, bütün gönüller birdir
Yardan söz edeceksen, aşkın mezhebi olmaz
*

KEMAL ATEŞ