Bir mevsim daha yine geçti sensiz,
Satırlarım mutsuz, bedbaht ve gereksiz,
Saatin vakur akrebi kadar kuvvetsiz,
Yürüyor sahte ömrüm, terlemeden menzilsiz.

Ağıtlar yakarım, mahmur gözler ıslatmadan,
Düşünmez oldum seni, şu satırları yakmadan,
Odamın loş ışığında, soğuk yatağa yatmadan,
Yorgun düştü gözlerim, daha bir şey anlatmadan.

Karaladım nankör kalbimin yorgun yaprağını,
Dosyalayıp, kapattım, çekilmez ayrılık sancısını,
Palangalar taktım gözlerime, öderim hesabını,
Sayfalara sığdıramam sana sahiplik mantığını.

Kapımın kilidi açmıyor kapıyı, bana sitemli,
Yüreğinde geçirdim geceyi, düşüncelerle kasvetli,
Yıllanmış halım da ki kadar solgun desenler gibi,
Çürüyor bedenim, şu mezardaki ceset gibi.

Satırlarıma yine son veriyorum desem de ben,
Sığmayacak üç noktalar ve sevda şiirim sen,
Hüzün mektubuna ölüm tarihini atar iken,
Sen okumuş olursun belki mutluluk benden uzaktayken.