18
Yorum
38
Beğeni
0,0
Puan
555
Okunma

dışarısı soğuk
güneşe bakıyorum
en yakın penceremden
eriyen karlarda kalan
çocuk ayak izlerine
yürüyerek çizilen kalplere
başka soğuk içimdeki
düş kırıklığı
yazsam kaç şiir ağlar
kapatıyorum penceremi
güneşten ötesine
uzakta değil karlı tepeler
dağın arka yüzü
kim bilir oralarda
ne kırılmış hayatlar var
alt üst edilmiş hayaller
’sen’ diye biri var mı bilmiyorum
sırtı köylere dönük
yıldızı ağlak
yalnızlığı kalabalık deyip
sırtına yüklenmiş
bir köşe koltuğu
artık yaşamak savaşı bizimkisi
ne varsa göz önünde
derleyip toplayarak
hayat masasına koymak
bir resim yapmak
geçmişten arta kalan
insanların yüzünü
yeniden çizmeye çalışarak
bu güne kopyalamak
seni mi
boş verdim artık
çoktan geçti
ağaçlara kalp resmi yontmak!..
20. 02. 2021 / Nazik Gülünay