Geçiyor yolcusuz vagonlar
Avare boş gözlerle bakarak
Çocuksuz bir okulun bahçesine
Duyarım sanki ağlayan bir zil sesi
Giymiş yine daralma taze elbisesini
Sevinç yine kapalı kilitlemiş ağzını
Yastık yorgan koştular arkadan uykularım
Ah! Keşke uyusam biraz

Bir ömrü dibi delik bir dünyaya bıraksak
Düşse şu mermer kafamıza tanesi tık tık ceviz
Anlasak azar azar tükendiğini
Yeter kalk be Hasan!
Kapanacak bugünde içimin dışımın odaları
Yaralı bir serçe son nefesi tutuyor
Ne olur geç kalmasak acele etsen biraz

Ağlarsam usulca ölecek acım
Gözyaşımı sıkıca tutuyorum
O dayandığım tek gerçek
Onu çok seviyorum
Uyanma zamanı değil şimdi
Gel beraber uyuyalım

Burada önce kaltakla alışıyor eşekler
Sonra semerin zevkinden inmiyorlar

Bu dilemma bahardan üşümeye geç kaldım
Her akşam iğnece fikir donmuş ayı başkaca gören yok mu?
Uyanmayalım sakın
Geldiğimiz bu sahte yolları silin
Rüyaların dağlarına gidelim
Oradan yara/ya düşeceğim

Döndüm baktım bir akşam şu manzaraya
Denizin kıyısında uzanmışsın karaya
Yıldızlar kürek çeker on dördüncü aya
Bir bulut kaplayacak birazdan görüntünü
Değer mi uyanmaya

19/02/2021 yağmur…
Yükselen Yağmur