Böyledir bu zamanların
Şubat soğuğu…
Çarpar yüzüme yüzüme…
Eksilir gözümdeki deryaların
Bir damlası…
Düşmeden buz tutar çoğu zaman
Çoğu zaman ısınacak bir köşesi bile yoktur
Böyledir bu zamanların
Şubat soğuğu…

Böyledir bu zamanların
Şubat soğuğu…
Kanaması durmuştur yaralarımın
Dikişleri tutmuştur tastamam…
Kabuk bağlamıştır üstelik…
Yerinde yurdunda
Gölgesi olmuştur deli gönlümün
Delirmiş gönlümün
Sabahtan akşama
Selam verir
Selam alır…
Böyledir bu zamanların
Şubat soğuğu…

Böyledir bu zamanların
Şubat soğuğu…
Gelir aklına kimi zaman
Bir yudum çay içiminde
Kimi zaman eli cebinde
Yürüyen hayallerin
Ayak izlerinde…
Nasibinin peşinden kanat çırpan
Bir martı çığlığında
Üşütürken içini…
Böyledir bu zamanların
Şubat soğuğu…

Böyledir bu zamanların
Şubat soğuğu…
Yetim düşlerin
Öksüz hayallerin beslediği
Bebeyim
Böyle bir zamanda öğrendim
İçinde hüzün dolu nakarat
Mısraların olduğu
Şarkıları
Türküleri…
Velhasıl şiirleri be şiirleri işte
Neylersin
Böyledir bu zamanların
Şubat soğuğu…

Böyledir bu zamanların
Şubat soğuğu…
Hani öğrendiysem
Şarkıları, türküleri
Söyleyeceğimden değil
Sustuğumda ortağımdır
Kötüdür üstelik sesim soluğum
Boğuktur yani…
Demiştim ya bir şiirimde..
“Şimdi senin oralar soğuktur…
“Bekleme” diyen büyükleri çok dinledim
Bıraktım beklemeyi…
Biliyorum ya hani…
Öğreneli çok oldu…
Gittiğin günden beri
Böyledir bu zamanların
Şubat soğuğu…

Ali ALTINLI – 15.02.2021
Saat: 23:06