Geceye bir şiir bırakıyorum.
Gece bende, yol bende, dert bende.
Ben böylece gidiyorum.
Sen öylece bakıyorsun.
Gece simsiyah gözlerinde,
Ve sen geceye sığmıyorsun.

Tepemde ay bana bakıyor.
Ben sokaktan ona bakarken.
Gece bitmiyor, yol bitmiyor, dert bitmiyor.
Tüm bedenler uykuya dalarken,
Uyku asla bana uğramıyor.

Kış soğuğu ve nefesim ayaz.
Sanki geceye zıtlaşmış gibi;
Ay beyaz, ölüm beyaz, tenin beyaz.
Ne nefret ruhlu ne de sevgi,
Ne bir niyet var ne bir niyaz.

Bilirim bitmez bu yalnızlık.
Bilirim geçecek bu dinginlik.
Sende kayboldum sandım bir anlık.
Ne zenginlik kaldı ne fakirlik,
Ne çirkinlik var ne de güzellik.

Bir şiir gibi girdin yüreğime.
Bir düğüm gibi takıldın dudaklarıma.
Ne karşılık buldum şu sevgime,
Ne de bir ses oldun kulaklarıma.

Bu bir ihtiras mı? hiç anlamadım.
Bana has mı? yas mı? bilmezken.
Geceye dost olmuş yalnızlığım.
Ay yoldaş olmuş ta ilk geceden.
Ve sadece onlarla arkadaşım.

Halim selim, dilim kupkuru.
Elim, kulağım, içim dupduru.
Geceler boyu yürüsem de;
Bu işin yoktur bir oluru.

Geceye bir şiir bırakıyorum;
Lâkin ben senin için yine de.
Ve gece gözlerinden karanlık.
İz bende, giz bende, tariz bende.
Yarın doğacak olan aydınlık;
Yeni bir şiir olsun gözlerinde.