Kelimeler tükendi.
Artık bana dokunuşlarını siliyorum.
Aklımda Kalan anıların siliniyor bir bir
Yoksun kalbimde artık...
Günlügümde bir boşluksun..
Eylül yaprakları gibi düşüyorsun dalımdan.
Sonunu bilmediğim duyguların başındayım
Sesin kulağımdan kaybolmaya başladı.
Ve seni kaybetmekten korkarken
Senden yorulmuşum aslında.

Anladım kii
Ayağıma takılan bütün taşları, kendim döşemişim.
Ayrılığa kararlı bir sevgiye yüreğimi açmışım.
Yaşayamadığım ne varsa hep icinde sen olup
Günlerime gecelerime ,hatta yıllarıma yerleşmene izin vermişim...


Sus diyorum, bu yüreğe.
Sus!!
Puslu gecelerde, burnumda tüten ne var,
Yok ki aslında.
Yorgun ayaklarım yürüdükçe,
sana çıkmayacağını da biliyorum.
Artık Senden içimde kalan ne varsa bedava dağıtmak istiyorum.

Seni taşımaktan, yorgun bu sayfalar.
Sayfalar tükenirken, cümleleri bitirememişim.
Anıların kaydını silmek gibi bir derdim hiç yok.
Yolun en başına dönüyorum artık.
Bana yaşattığın Hüzünleri boğacağım.(m.külte 2020)