Siyaha çalan lacivert karanlık.

Yalnız bir gün daha bitti sensiz ve sessiz sedasız
Bedenim zinde olsada gönül yorgun düştü
Umutlarımın bitişini seyrettim,güneşin batışıyla,
Yıktığın yıkıntıların arasında gezindim bütün gün
Avuçlarımda sessiz sensizlik;
gözlerimde hüzün

Sonra;
Gece başladı,
Kendi düğününe gider gibi,
Lacivert elbisesini giymişti gece.
Denizin yanaklarında yakamozlar parlarken
Gecenin bakışlarında binbir yıldız vardı.
Yalınayak dolaşıyor sahilde sensizlik...

Hangi yöne gidişimin ne önemi var...
Kendi gölgemin mahkumuyum lacivert gecede
Birde yanıbaşımda yürüyen sessiz sensizlik,
Ay uyanmaya calışırken yavaş yavaş
Bütün lacivertler üzgün…

Sanki Sahibiyim bütün sessizliklerin.
Sessiz yürüyen gölgem var yanıbaşimda.
Ruyalarımda bari olsaydın.
Siyaha çalan lacivert karanlıkta.( m.külte 2020)