3
Yorum
10
Beğeni
5,0
Puan
348
Okunma
ÇİÇEK
Yusuf Yılmaz
Seviyordu toprağını, ekmeğini, tuzunu…
Her birisi açılmayı bekliyordu.
Rehası yayılmıştı gönül tarlasına ve zamana.
İnci tanesi gibi sıralamıştı onları.
Pırıl pırıl parlıyor gözlerimizi kamaştırıyordu.
Ne yandan vurursa vursun toprağa,
Her yörüngede,
Zalim kum tanelerinin arasından,
Başını çıkarıyordu.
Kimi neşeyle kimi nazlı nazlı
Nar taneleri gibi çoğaldıkça çoğalıyordu.
Kimisi aklıyla kimisi içgüdüyle kimisi de rüzgarın önünde…
Kimisi iyilikle kimisi kötülükle kimisi vicdanıyla koşarken menzile
Yalnızca çiçekler sevgiden başka bir şey düşünmüyordu.
Yürek yüreğe, gönül gönüle, çiçek çiçeğe…
Belki de yıldızlar aynaya bakıyordu.
5.0
100% (6)
Cevap Yaz