Hangi düş’ün mevsimiydi aşk?
Sözcük ırkında olmayan bir sureti vardı
Ta içimde devinen şehla bir bülbülün
İzdivacına talip bir renkti aşk
Bil mukabil diyen evrene tabi
En çok da yalnızlıkla sınanan sabi.

Düşkündü serkeş rüzgâra aşk
Düştüğü yoldan değil
İçine düşülesi bir düşte saklıydı rengi ve vebali
Irkı yoktu acıların
Açısı olmayan bir resimde saklıydı yüz ölçümü
Elbet denk düştüğü boyutsuzluk
Müşküle her düştüğünde
Aşk idi illa ki meşgule veren
Firari ruhun devindiği bir eksen
Evreleri kayıp bir ömür gibi
İtham ettiği acı ve özlem
En çok çaresizlikle iştigal bir sevide saklı
Minvali ve meali.

Öykündüğü sadece huzurdu ve mutluluk
Gel gör ki mutlu aşk yoktu bu devirde
Devir daim eden ruhun mutu saklıydı belki de
Elbet iksiri idi şüheda hayaller
Günü gününe uymayan mizacı ile
Sessize aldığı bir tebessüm
Hıçkıran yaş yüklü edalar
En çok da vedası idi kendine.

Kılık değiştiren bir ajan gibi
Neyin peşindeydi aşk ve emsali
Ölümsüz bir seyyah iken
Yüreğin kıblesinde saklıydı eşkâli
Göğün de kırık tekeri
Ve içindeki kayıp lügat
En çok da aşka âşık iken
Sahip olunası esaret.

Bil mukabil aşk ve rehavet
Saydam bir yürekten de fazlası
İdame ettiği kadar
İdam sehpası portatif bir mizaç
Ve aşkın külliyesi
Bazen isyankâr
Bazen itaat eden güleç bir rüzgâr
Hele ki içine estiği her daim.

Taş üstünde kalmadı mı taş
Elbet kendini taşlayan bir haletiruhiye
Köküyle bağlı olduğu toprağı
En çok da ölü toprağını atıp üstünden
Huda’sına koşan bir asalet
Ve işte meddücezri yüreğin
İnfilak etmek mademki doğasında saklıydı
Gözünden sakındığı her zerrede saklıydı adalet.

Aşkın duası idi
Hüsrana biat bir keramet
Göğün tamburu da sazı da aşkla yüklü
Bir mizaç ki
Sora sora bulduğu Bağdat belki de
İfa ettiği her duygu ve renk
Kayıt dışı bir rüzgâr ve sefalet
Elbet aşkın rüzgârı asla dinmeyen
Dinse bile başı eğilmeyen
Göğün de katlarında saklı olduğu bir rivayet
Layığı ile aşka sahip olmak ve de sadık
Kükreyen göğün mizacı
Durulan dalgaların içinde saklıydı duası
Rabbine âşık bir faniden ibaret idi aşk.

Aşkın kayrasında saklı bir cehalet
En çok da seven ve korkan aşktan
Kör ebe oynayan mizacı ile aşk meleği
Buyruğu ve uyruğu safkan metanet
Uçuşan saçlarında ölümsüz binlerce kelebek
Belki de gözü açık gördüğü bir rüyaydı şairin
Sandığında saklı gözyaşı
Ve nazına niyazına razı gelmeyen bir dirayet
Saklı olduğu kadar da sonsuzluğu
Savunduğu
Kaybolan mevsimin ruhuna sokulduğu
Ölümsüzlük olsa da dilemması
Ömür yettiğince sevecekti madem
Matemiyle örtüşen bir bulutta saklı
En çok da kendinden firar eden.